پَردازَنده یا پَردازشگر

معمولا برای اشاره به واحد پردازش مرکزی به‌کار میرود که یکی از بخش‌های رایانه است.

کار اصلی پردازنده عملیات بر روی دستورها و داده‌هائی است که در حافظه رایانه قراردارد. در بیشتر رایانه‌ها پردازنده به صورت یک تراشه الکترونیک تعبیه می‌شود.

مدت زمان انجام یک کار بوسیله رایانه، به عوامل متعددی بستگی دارد که اولین آنها، سرعت پردازشگر است. سرعت آن بر حسب مگاهرتز سنجیده می‌‌شود. هر چه مقدار این پارامتر بیشتر باشد، پردازشگر با سرعت بیشتری عمل خواهد کرد و در نتیجه قادر خواهد بود عملیات بیشتری را در هر ثانیه انجام دهدکه یکی از عوامل مؤثر در سرعت پردازنده است. عوامل دیگری مانند روتین های به کار گرفته شده در پردازنده و کَش پردازنده نیز در این سرعت مؤثرند.

واحد پردازش مرکزی واحد محاسباتی و کنترلی رایانه است که دستورالعمل ها را تفسیر و اجرا می‌کند. رایانه‌های بزرگ و مینی رایانه‌های قدیمی بردهایی پر از مدارهای مجتمع داشته‌اند که عمل واحد پردازش مرکزی را انجام داده است. واحدهای پردازش مرکزی، تراشه هایی که ریز پردازنده نامیده میشوند، امکان ساخت رایانه شخصی و ایستگاه کار را میسر ساخته اند. در اصطلاح عامیانه پردازنده به عنوان مغز رایانه شناخته می‌شود.

نوشته های دیگران ()